Με πυξίδα τη δημιουργία, ταξιδεύουμε πάνω σ’ αυτή τη σχεδία, με βαλίτσες γεμάτες έμπνευση, μεράκι και φιλία μέσα σ’ αυτή τη πολιτεία.

Αποφοιτώντας επιζητούσα διεξόδους να προσφέρω όπως μπορούσα τις γνώσεις μου, να αφιερώσω απλόχερα το χρόνο μου σε κάτι που να με εκφράζει και συνάμα να αποκτήσω καινούριες εμπειρίες. Η αναζήτηση αυτή με οδήγησε στη «Σχεδία στην πόλη» και μαζί της τα τελευταία 2 χρόνια έχω μάθει, νιώσει, μοιραστεί, δώσει, πάρει… Από τη πρώτη στιγμή αισθάνθηκα την αποδοχή και το τι πραγματικά σημαίνει να ανήκεις και να λειτουργείς σαν ομάδα. Γίναμε όλοι μια παρέα η οποία συνεχώς μεγαλώνει. Ανταλλάζουμε απόψεις, αξιολογούμε, σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε. Η δημιουργική ανησυχία είναι το σήμα κατατεθέν μας. Με εβδομαδιαίες επισκέψεις στο Δενδροπόταμο και σε σχολεία στα 4 σημεία του ορίζοντα αυτής της πόλης, προετοιμάζοντας δραστηριότητες, αλλάζοντας δύο και τρία λεωφορεία, αυτοκίνητα, και κουβαλώντας τις βαλίτσες μας, μπορεί να είναι μερικές φορές κουραστικό, αλλά όταν στο τέλος βλέπει κανείς το χαμόγελο και την ευχαρίστηση στα πρόσωπα των μικρών μας φίλων, όλα τα άλλα ξεχνιούνται. Η χαρά όταν συνειδητοποιείς ότι έβαλες το λιθαράκι σου στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι απερίγραπτη και δεν ανταλλάσσεται με τίποτα!

Γι’ αυτό είμαι σίγουρη ότι το ταξίδι της Σχεδίας μας δεν σταματάει εδώ. Προορισμοί θα συνεχίζουν να υπάρχουν αρκεί να το θέλεις εσύ. Γιατί η Σχεδία είσαι εσύ. Φτιάχτηκε από εσένα, για εσένα.

Καλά ταξίδια,

Πόπη Μπίτζιου, εκπαιδευτικός

Πριν 2 χρόνια περίπου η μοίρα μου με οδήγησε στη θάλασσα που "πλέει" η σχεδία μας.. Μέχρι τότε δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε μια τόσο σπουδαία ομάδα στην πόλη που κάνει εξαιρετικά προσεγμένες και οργανωμένες δράσεις. Έτσι λοιπόν, πήγα, είδα, βίωσα και έμεινα να συνεχίσω αυτό το όμορφο ταξίδι με συνοδοιπόρους όλα τα παιδιά της ομάδας που μέσα στα μάτια τους βλέπεις τη φλόγα και την όρεξη να προσφέρουν και να δημιουργήσουν και πάνω απ όλα την Αργυρώ μας που είναι πάντα εκεί με μια μεγάλη αγκαλιά για όλους. Εύχομαι στο μέλλον να κάνουμε πολλά ακόμη όμορφα, πολύχρωμα και χαρούμενα ταξίδια με τη σχεδία μας....!

Ευαγγελία Μακρή, εμψυχώτρια

Εδώ και μέρες προσπαθώ να σκεφτώ πώς να γράψω κάποια πράγματα για την σχέση μου με την «Σχεδία στην πόλη». Η αλήθεια είναι πως είναι τόσες οι λέξεις και οι εικόνες που δυσκολεύομαι να τις στριμώξω σε μια πρόταση. Το 2007 λοιπόν ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι και έχει κάνει μέχρι σήμερα αρκετές στάσεις σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, δράσεις, φεστιβάλ, σχολεία, καλλιτεχνικά εργαστήρια, βαλίτσες, πινέλα, χρώματα …..και κάπου εκεί ανάμεσα εμφανίζεται και μια Αργυρώ να μας οδηγεί, να μας καθοδηγεί , να μας εμψυχώνει και πάντα να πιστεύει σε εμάς, στην ομάδα, στον εθελοντισμό.  Όταν ήρθα στη «Σχεδία στην πόλη», ήμουν στα τελευταία εξάμηνα της σχολής μου και ήμουν στη φάση που προσπαθούσα να ενταχθώ σε ομάδες που θα χαρακτηρίζονται από εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης και τη βιωματική μάθηση με επίκεντρο τα παιδιά και τους νέους. Αυτό βρήκα λοιπόν εδώ, βρήκα έναν χώρο όπου μπορώ να εκπαιδεύομαι, να γίνομαι  πιο έμπειρος, να γνωρίζω συνέχεια καινούργιους ανθρώπους και να ανταλλάσσω ιδέες. Όλα αυτά με κύριο γνώμονα τον “Εθελοντισμό ως στάση ζωής”, όπως λεγόταν και ένα από τα εθελοντικά προγράμματά μας…  

Ελπίζω σε επόμενες μαγικές πλεύσεις και μεγάλες καλλιτεχνικές αναζητήσεις!

Γιώργος Καραβοκύρης, παιδαγωγός, εμψυχωτής

Λίγα χρόνια πριν ξεκίνησαν όλα με μια εκδήλωση στο facebook, ήταν για την πρώτη συνάντηση των εθελοντών της Σχεδίας στην πόλη... Μόλις είδα τις  βαλίτσες των εκπλήξεων, δημιουργική κοινωνική συμμετοχή και ενασχόληση με τα παιδιά, ενθουσιάστηκα! Ένας χώρος πολύχρωμος με πολλά ''πολύχρωμα'' άτομα που δεν άργησε να γίνει το δεύτερο σπίτι μου! Η πρώτη δράση που συμμετείχα ήταν στον Δενδροπόταμο, τα χαμόγελα αυτών των παιδιών αλλά και των εθελοντών ήταν αυτό που με έκανε να συνεχίσω πιο δυναμικά μέχρι και σήμερα! Η Σχεδία είναι για μένα ένας ξεχωριστός χώρος  μέσα στον οποίο ο χρόνος περνά δημιουργικά, προσφέροντας αγάπη στους ανθρώπους που είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του!

Μαρία Μιστιλίδου, φοιτ. Θεολογίας και Προσχολικής Αγωγής

Η εμπειρία μου στη μικρή μας Σχεδία

 Σε μια χρονιά ανούσια, χωρίς ελπίδες για πολλά πολλά, εμφανίστηκε μπροστά μου ένα όνομα. «Σχεδία στην πόλη». Που να φανταστώ τι ήταν! Έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ το χώρο και να ρωτήσω. Με υποδέχτηκε ένα γλυκό χαμόγελο με ζεστό καφέ. Όμορφες συζητήσεις που με έκαναν να θέλω να γίνω και εγώ ένα κομμάτι από αυτήν. Και το έκανα. Την ίδια στιγμή, χωρίς περιστροφές. Μέσα σε λίγες μέρες γνώρισα ένα σωρό ανθρώπους. Μικρούς, μεγάλους, διστακτικούς, χαμογελαστούς. Όλοι γίναμε μια παρέα. Έμαθα πως λειτουργεί η ομάδα και τα προγράμματα. Ήθελαν και τη γνώμη μου, τις ιδέες μου. Τις δικές μου ιδέες. Ένιωσα ξαφνικά επιθυμητή και απαραίτητη. Ήταν ότι χρειαζόμουν για να κάνω μια νέα αρχή. Έγινα κι εγώ εθελόντρια και τώρα θα σας μιλήσω για την εμπειρία μου ως μέλος της ομάδας. Δε θα γίνω γραφική και δε θα πω τα κλισέ του τύπου : «Μου έμαθαν για την αγάπη, τη συνεργασία, την ομαδικότητα, τον εθελοντισμό γενικά». Ναι, φυσικά και τα έμαθα όλα αυτά. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι ότι δεν ήταν μόνο οι εμπειρίες που βίωσα, ήταν η ζεστασιά, τα χαμόγελα, οι άνθρωποι που με έκαναν να μείνω. Είναι ένας χώρος με χρώμα, γέλιο, παιχνίδια. Ένας χώρος για παιδιά. Κι εγώ εκεί έγινα ξανά παιδί. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Τα απογεύματα που προετοιμάζαμε το υλικό; Μουσική στο background που τη διέκοπτε ο ήχος της καφετιέρας και ο αχνιστός καφές που σου τρυπούσε τη μύτη. Χαρτόνια παντού, μολύβια, μπογιές και μερικοί φίλοι καθισμένοι στο «γρασίδι» της Σχεδίας να συζητούν και να φτιάχνουν. Ή μήπως την πρώτη μου επαφή με παιδιά; Μου κόπηκαν τα πόδια. Στρεσαρισμένη όσο δε λέγεται. Να νιώθω ότι κατάπια έναν ελέφαντα και ο άτιμος να πήγε και να έκατσε πάνω στο στομάχι μου. Μέσα σε λίγα λεπτά όμως, μόλις άκουσα τις παιδικές φωνές και το πρώτο «Καλημέρα κυρία!» όλα πέρασαν. Έμαθα πώς να γίνω καλύτερη δασκάλα, καλύτερος άνθρωπος. Και θα συνεχίσω να μαθαίνω και να είμαι κοντά της όσο μακριά και να είμαι. Γιατί για μένα η Σχεδία έγινε η δεύτερη οικογένειά μου.     

Στεφανία Καβουρματσίδου

Ήρθα στη Σχεδία πριν περίπου ένα χρόνο. Πριν λίγους μήνες είχα τελειώσει από τη Σχολή και ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό, μετά από προτροπές φίλων. Προσωπικά νομίζω ότι στη Σχεδία με οδήγησε η ανάγκη να γίνω πιο δημιουργική και πρακτική, χαρακτηριστικά τα οποία γενικά δεν έχω και πολύ. Επίσης, πολύ σημαντικό κίνητρο ήταν η επαφή που θα είχα με τα παιδιά, μιας και αφού τελείωσε η σχολή, κάτι τέτοιο έμοιαζε πλέον σχεδόν άπιαστο όνειρο... Η όλη εμπειρία μου στη Σχεδία μπορώ να πω πως με βοήθησε να γίνω πιο ανεξάρτητη και επινοητική. Ακόμη, χάρηκα την ομαδική δουλειά με τους υπόλοιπους εθελοντές και με τα παιδιά, καθώς το κλίμα στην ομάδα ήταν πολύ ζεστό και ευχάριστο! Πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να χαίρεται πριν από κάθε πρόγραμμα, καθώς το βίωνα ως μια ξεχωριστή περιπέτεια! Κυρίως όμως, αυτό που θα μου «μείνει» είναι οι φιλίες που έκανα με κάποιους από τους εθελοντές, οι οποίες ελπίζω να με συνοδεύουν στην επόμενη φάση της ζωής μου. Η Σχεδία ήταν το δεύτερο σπίτι μας για ένα χρόνο και θα γυρίζουμε σε αυτήν ξανά και ξανά!

Νατάσα Φασιλή, εκπαιδευτικός